Cztery Szlachetne Prawdy stanowią esencję nauk Buddy, choć pozostawiają wiele niewyjaśnionych rzeczy. Są one prawdą o cierpieniu, prawdą o przyczynie cierpienia, prawdą o końcu cierpienia i prawdą o ścieżce, która prowadzi do końca cierpienia. Mówiąc prościej, cierpienie istnieje, ma swoją przyczynę, ma swój koniec i ma swoją przyczynę, aby doprowadzić do jego końca. Pojęcie cierpienia nie ma na celu przekazania negatywnego światopoglądu, ale raczej jest pragmatyczną perspektywą, która zajmuje się światem takim, jakim jest, i próbuje go naprawić. Nie zaprzecza się pojęciu przyjemności, lecz uznaje się je za ulotne. Dążenie do przyjemności może być jedynie kontynuacją tego, co ostatecznie jest pragnieniem nie do zaspokojenia. Ta sama logika zaprzecza rozumieniu szczęścia. W końcu tylko starzenie się, choroba i śmierć są pewne i nieuniknione.
Cztery Szlachetne Prawdy są planem awaryjnym dla radzenia sobie z cierpieniami, z którymi ludzkość ma do czynienia – cierpieniami natury fizycznej lub umysłowej. Pierwsza Prawda identyfikuje obecność cierpienia. Druga Prawda, z drugiej strony, stara się ustalić przyczynę cierpienia. W Buddyzmie pragnienie i niewiedza leżą u podstaw cierpienia. Przez pragnienie buddyści odnoszą się do pragnienia przyjemności, dóbr materialnych i nieśmiertelności, z których wszystkie są pragnieniami, które nigdy nie mogą być zaspokojone. W rezultacie, pragnienie może przynieść tylko cierpienie. Ignorancja, w porównaniu, odnosi się do tego, że nie widzimy świata takim, jaki jest w rzeczywistości. Bez zdolności umysłowej koncentracji i wnikliwości, wyjaśnia Buddyzm, umysł pozostaje nierozwinięty, niezdolny do uchwycenia prawdziwej natury rzeczy. Wady, takie jak chciwość, zazdrość, nienawiść i gniew, wywodzą się z tej niewiedzy.
Trzecia Szlachetna Prawda, prawda o końcu cierpienia, ma podwójne znaczenie, sugerując albo koniec cierpienia w tym życiu, na ziemi, albo w życiu duchowym, poprzez osiągnięcie Nirwany. Kiedy osiąga się Nirwanę, która jest transcendentnym stanem wolnym od cierpienia i naszego ziemskiego cyklu narodzin i odrodzenia, duchowe oświecenie zostało osiągnięte. Czwarta Szlachetna Prawda wyznacza metodę osiągnięcia końca cierpienia, znaną buddystom jako Szlachetna Ośmiokrotna Ścieżka. Kroki Szlachetnej Ośmiokrotnej Ścieżki to: właściwe zrozumienie, właściwa myśl, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwe środki do życia, właściwy wysiłek, właściwa świadomość i właściwe skupienie. Co więcej, istnieją trzy tematy, na które Ścieżka jest podzielona: dobre postępowanie moralne (Zrozumienie, Myśl, Mowa); medytacja i rozwój umysłowy (Działanie, Środki utrzymania, Wysiłek) oraz mądrość lub wgląd (Rozumność i Koncentracja).